Na 26 gezonde pups op de wereld te hebben gezet is het mooi geweest voor onze Saar en hebben we besloten haar te laten steriliseren. Misschien denk je, het is toch maar een sterilisatie, dat doen de dierenartsen dagelijks…..maar elke operatie is niet zonder risico…..en wat er verder nog bij komt kijken…….

DE OCHTEND ERVOOR

Als ik de trap afloop hoor ik al gesnuf en gesnuif onder de deur vandaan komen. En ook hoor ik de staarten kwispelen. Na een uitgebreide begroeting loop ik naar de keuken om koffie te maken. Braaf zitten de dames in de keuken te wachten op hun eten, die ik die ochtend niet mag geven. Met een knoop in m’n maag ga ik met m’n koffie op de bank zitten, vervolgens maken ze smakgeluiden en kijken ze mij aan, zo van VERGEET JIJ NIET IETS? Zelf ontbijt ik ook maar niet, want waarom ik wel en zij niet…..

De dag ervoor heb ik Saar al uitgebreid gebadderd en deze ochtend moest ze weer op de trimtafel voor een grondige borstelbeurt en daar vindt ze echt niks aan……….Maar ja niets is zo fijn als een fris gewassen hond op de operatietafel, denk ik dan maar.

Het uitlaatrondje was ook al minder leuk, want Saar mocht niet met haar neus in molshopen snuffelen en zeker niet door de modder lopen. Dus dat werd plassen en poepen en vervolgens een rondje wandelen aan de lijn……SAAIIIIIII, VET SAAIIIIII

DE MIDDAG

Als ik Saar vraag: “Ga je mee?” Staat ze kwispelend op en denkt ze we gaan vast iets leuks doen. En ja hoor we gaan met de auto, dat betekent vaak dat we iets leuks gaan doen. De knoop in m’n maag werd steeds erger, want we gaan echt NIETS LEUKS DOEN!

Ze stapt vrolijk de behandeltafel op bij de dierenarts. Wat een ontzettend rustige en lieve hond is dit, kreeg ik te horen, maar dat maakte de knoop in m’n maag niet minder. Ik dacht alleen maar, ik doe jou dit aan…

We hebben gekozen voor een laparoscopische sterilisatie, wat inhoudt dat ze maar 2 sneetjes krijgt in haar buik. Eén voor de camera en één voor de instrumenten. Uiteraard heb ik mezelf goed ingelezen over de risico’s, maar toch als de arts zegt dat de kans bestaat dat als ze “iets” vinden, Saar haar buik alsnog open moet….werd de knoop alsmaar groter en groter.

Het infuus ging in haar poot en ze werd slap in m’n armen. Op een brancard werd ze naar de operatiekamer gebracht, DIE KNOOP WERD EEN REUZENKNOOP en stond op ontploffen.

WACHTEN

Ongeveer 2 uur later zou Saar weer wakker zijn, ik had het DRINGENDE verzoek mij te bellen, VOOR Saar wakker werd, zodat ze mij als eerste weer ziet. Na anderhalf uur kreeg ik het verlossende telefoontje dat de operatie goed was gegaan en de baarmoeder schoon was. Ik mocht alvast komen….

Gelukkig kwam ze rustig bij en deed dat op haar gemak. Ze was nog erg slaapdronken, dus mocht John komen om haar naar de auto te tillen.

Nu even een paar dagen rust houden en haar lekker verwennen….

Met Saar is onze “doodlegekte” begonnen. Ze heeft 26 gezonde pups op de wereld gezet (en wat zijn ZE LEUK). Als er iemand een topmoeder en perfecte opvoeder is, dan is dat onze Saar. Terwijl ik dit schrijf is daar DIE KNOOP weer, er komen nooit meer pupsels van Saar…..

Maar de moederrol die vergeet ze nooit, als er pups langkomen is daar Saar om ze te corrigeren op haar manier. En trouwens, OMA zijn is ook leuk! En misschien in de toekomst zelfs OVERGROOTOMA! De knoop veranderd in vlinders in m’n buik, bij deze gedachte!

We zijn, op het moment dat ik dit schrijf, 2 dagen verder en het gaat hartstikke goed met Saartje. Morgen krijgt ze haar laatste pijnstiller, nog even een paar dagen aan de lijn en dan GAAN WE WEER LOSSSSSS!