Mijn werkdag begon heel apart vandaag. Zoals veel mensen weten, werk ik aan huis als schoonheidsspecialiste. Op zolder heb ik salon.

Dus zat ik met een klant op mijn zolderkamer toen ik erachter kwam dat de deur niet open ging. Heel apart want er zit geen slot op! Maar toch muurvast…..mobiel lag beneden….

Gelukkig had mijn klant een telefoon mee en kon ik John bellen (gelukkig weet ik een paar telefoonnummers uit m’n hoofd) met de vraag of hij de buurman wilde bellen. Helaas Paul niet thuis, Wilco ook niet….

Dan toch maar m’n zus Fionna op haar werk bellen, zij heeft ook een huissleutel van ons huis en kon misschien de deur van de andere kant open krijgen. Mobiel nam ze niet op, dan maar het nummer van haar werk opzoeken. Hoe heet het kinderdagverblijf ook alweer? Ja iets van een blauw beest, zei ik (voorheen dus blauwe oester). Uhm, Partout? Zei m’n klant. Ja die is ’t, ken je dat beest niet : blauwe Partout? Hahaha.

Fionna….telefoon voor je, Martine Houthuyzen? Oh, dat is m’n zus! Fion, ik zit opgesloten op zolder, zou jij kunnen komen om te kijken of de deur open gaat vanaf de gangkant? Gieren van het lachen natuurlijk, even vragen of ik weg kan. Collega’s ook gieren van het lachen….Fion heeft 14 kindjes achter gelaten bij haar collega en kwam eraan. Geen beweging in die deur te krijgen…… Hopelijk poepen al die 14 kindjes niet allemaal tegelijk in hun broek, haha.

Ondertussen was opa Jan, vanuit Zaandam, onderweg. John belde zijn vader met de mededeling: Martine zit vast!!! Huh? Nee opgesloten op zolder bedoelde ik.

Ondertussen hadden wij de deurkruk er met een nagelvijl uit gekregen….dat hielp niks.

Fion ging weer naar de kindjes, haar collega’s hebben het bijna in hun broek gedaan van het lachen toen ze hoorden dat ik nog opgesloten zat.

Opa Jan was gereedschap aan het zoeken in onze schuur, die fijn volgebouwd staat omdat we nieuwe tuintegels krijgen. Dus moest opa Jan over een tafel en alles klimmen, soepel type die Jan!

Scharniertjes eruit getikt (handige dames zijn wij). En dan nu een kwestie van grof geweld. Ondertussen was buurman Wilco ook de reddende engel. Rammen tegen de deur, die viel er uiteindelijk uit en YESSS we waren vrij (na 1,5 uur) en keken in twee verhitte gezichten van onze reddende mannen! Nou ondanks alles hebben we veel lol gehad!

Oké gelukkig nog op tijd voor de dierenarts. Suus loopt sinds dinsdag eind van de middag mank. Ze weegt tussen haakjes alweer 15,30, dus best zware pup om te tillen.

Ze laat zich rustig onderzoeken. Dierenarts zag een rood teentje, leek ontstoken en voelde warm aan. Toch maar even een foto maken.

Nou dat was fout boel, teentje is gebroken. Tweede teen van links op de foto.

Er moest overlegd worden met de orthopeed, het was twijfelachtig of een spalk voldoende is of toch opereren en dan een pin in de teen. We zouden vanmiddag of morgen teruggebeld worden. Dat was dus al binnen een half uur, ze wilden vanmiddag nog de spalk zetten, gelukkig geen operatie. Hup hup weer terug naar dierenarts.

Lekker schoothondje, extra knuffelig ook.

Eerst even verband, ondertussen knuffelen met de stagiaire, die dat heeeeerlijk vond.

Toen moest baasje kiezen tussen roze of paars verband…oei moeilijk! Roze met paarse hartjes dan maar!

Wat een lievie is het toch, zo rustig op die tafel alles maar toelaten en goedvinden.

4 tot 6 weken….rust….niet onnodig belasten….(dan is het er net af voor de zomervakantie)

Hopelijk gaat ze er niet aanzitten want dan moet ze alsnog een kap om.

Lieve Saar troost haar meisje.

Poehee, hoop dat het snel vrijdag is. Wat een gekke donderdag zeg!