Eén loopse in hond in huis is wat, maar twee is helemaal wat! En het is dus echt zo dat als de 1 loops is, stimuleert het de ander om ook loops te worden. Kleine bijkomstigheid is dat ik ook mijn menstruatie heb, maar daar gaan we het niet over hebben.

Eerlijk is eerlijk, van Suus heb je geen “last”, die is haar eeuwige lieve zelf, maar Saar, dat is een ander verhaal. Het enige is dat Suus een week eerder loops werd dan Saar en ze Saar niet met rust kon laten. Continue ligt ze bovenop Saar. Want aandacht wil ze zeker wel.

Een week later werd Saar ook loops en dan kan je lachen hoor, ze neemt mij voortdurend in de maling.

Het begint al in de ochtend. Mijn ochtend ritueel is, eerst Poema (onze kat) eten geven, dan pak ik brokken voor Saar&Suus en druk ondertussen het nespresso apparaat aan. De dames staan dan kwijlend maar geduldig te wachten tot ik de brokken in de bak heb gedaan. Dit is allemaal normaal gedrag, maar dan…..

Ondertussen zit ik dan met koffie op de bank en krijg ik een staarwedstrijd met Saar (Suus kruipt ondertussen naast mij op de bank om geknuffeld te worden).

Als John de dames nog vroeg in de ochtend heeft uitgelaten (eeuwig een nachtmens), weet ik zeker dat ze echt nog geen hoge nood hebben, maar bij het zien van dit hoofd ga je toch twijfelen. En ja hoor als ik m’n koffie op heb, trap ik er toch in en ga ik met de dames naar buiten.

Saar gaat dan expres voor mij lopen (normaal loopt ze keurig naast mij) en maar omkijken, zo van zie je wat ik doe (ze schudt dan ook met haar kont), ik reageer er gewoon niet op (maar moet m’n lach inhouden).

Dan komen we aan op het grasveld, ik gebruik tijdens de loopsheid altijd een lange lijn zodat ze op hun gemak hun behoefte kunnen doen en ik niet op het poepveld op moet lopen. Uiteraard willen ze altijd plassen bij de waterkant, dus loop ik met gevaar voor eigen leven (poep onder je schoenen) in het gras en lopen de dames ondertussen op de stoep mij aan te kijken van….ben je niet goed ofzo? Echt hoor! En dan continue voor je voeten precies op het randje gras en stoep gaan plassen! Elke 10 meter! En dat snuffelen…..geen boom wordt er zomaar voorbij gelopen.

Dan kom je op het punt aan waar je altijd gaat oversteken om weer richting huis te lopen. Saar weet dat dondersgoed maar loopt dan expres nog even door met haar achterpoten wijd zo van ik moet nog poepen hoor, maar dat moet ze helemaal niet! Zij heeft dan in de verte een hond gespot en staat uitgebreid te kwispelen! En ik trap er weer in, zo van okee, dan lopen we nog een stukje verder.
Tot ik ook de hond zie en snel rechtsomkeert ga.

Voor de deur doe ik altijd al de halsbanden af, Saar gaat dan uitgebreid even aan de voortuin snuffelen i.p.v. gelijk naar binnen, gewoon even laten zien dat ik niet bepaal wanneer ze naar binnen gaat.

Eenmaal binnen neem ik nog een kop koffie en word ik weer aangestaard. En Saar hijgt alsof we flinke strandwandeling hebben gemaakt.

En dit gaat zo maar door, 3 weken lang…

Heel fijn dat een hond niet elke maand loops is, 3 weken lang,..